استفاده‌ی ابزاری از حضور مردم در انتخابات، حربه‌ی نظام جهت کسب مشروعیت است.
ورود به آستانه‌ی سیزدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری و ششمین دوره‌ی انتخابات شوراهای شهر و روستا در حالی است که بیش از چهار دهه، تنها مقوله‌‌ی مورد مشاهده در کارنامه‌ی نظام مطلقه‌ی جمهوری ولایی، فاشیسم، آسیمیلاسیون، سرکوب قیام‌ها، کشتار و ضدیت با هرگونه مجال آزادی و دموکراسی‌خواهی جامعه‌ی مدنی بوده و هست. همه‌ی کوشش نظام با تبلیغات فراگیر و مهندسی کردن، به‌راه انداختن یک انتخابات نمایشی می‌باشد در حالی که از پیش، همه‌ی نتایج را مشخص ساخته است. تمایز این انتخابات با ادوار پیشین، بخشیدن چهره‌ی نظامی تندرو و مسلط به آن…
